Huisvredebreuk

Het nest waar je naar kijkt bevindt zich aan de voorkant van het huis. Aan de achterzijde is ook een soortgelijke invliegopening maar deze is alleen voor gevorderden. Een overhangende tak van onze prachtige berk maakt de approach, in pilotentermen, wel heel ingewikkeld. Toch is er de laatste dagen ook daar wat rumoer.

Vanavond was het wel heel extreem. Er werd rond een uur of 9 flink gegierd vanuit die hoek. Toen ik even een kijkje nam werd er, vanuit de nestruimte, net een indringer met veel lawaai, onderlangs de dakpannen de regengoot in gewerkt. De weggewerkte huisvredebreker kon ik met zijn vleugels net boven de rand van de goot zien uitsteken. Ik besteed er verder niet veel aandacht aan. Die stijgt wel weer op. Maar als om half elf er nog steeds regelmatig hard gegild wordt en ik zelfs geklapper op het onderliggende platte dak van de aanbouw hoor, pak ik toch de ladder er even bij.

In het donker ontwaar ik een zwarte schim op het dak. Onmiskenbaar een gierzwaluw. En met bijlichten van de zaklamp bleken het er zelfs twee, die vreemd verstrikt in elkaars vleugels, met de buiken tegen elkaar liggen te spartelen en te roepen. Het ziet eruit als grieks-romeins worstelen voor stuntpiloten. Als ik ze op wil pakken laat er eentje los en spartelt naar de rand van het dak, valt over de zinken kraalrand naar beneden maar weet genoeg vaart te maken om op te stijgen. Knap, van slechts zo'n drie meter hoog, maar ik zei al: deze plek is voor gevorderden.

De andere ligt voor pampus op het dak en laat zich makkelijk pakken. Even lijkt er een gebroken of verdraaide vleugel te zijn maar het valt mee. Eenmaal in mijn hand komt hij tot rust en laat zich zonder protest inspecteren en fotograferen. (Want hoewel ik dit al twee keer eerder heb meegemaakt blijft het toch wel erg leuk om zo'n beestje van heel dicht bij te kunnen bewonderen.) De stroomlijn spettert je tegemoet. Kleine snavel, korte nek, dakpansgewijs liggende veertjes op de kop. Daar kan geen 'Roboswift' tegenop.

Ik besluit dat hij in het donker ook zijn weg wel kan vinden, klim via de ladder weer op het dak en gooi hem met een flinke zwaai de lucht in. In het schijnsel van de zaklamp zie ik dat het lukt. Geruisloos en met een paar vleugelslagen verdwijnt hij uit het zicht.

Ik ben benieuwd of er morgen weer gevechten uitbreken. Want het is best een lekker plekje, zo half onder die boom.